Kijk maar naar hun partijprogramma en aanvallen naar minderheidspartijen; blijkbaar hebben de politieke partijen niets begrepen van de motivering achter het stemgedrag in de opinies.

Waarom stemmen mensen uit mijn persoonlijke vriendenkring op NVA?

Het kan deze kiezers geen bal schelen wat er op het programma staat van de NVA, en of ze dit al dan niet kunnen verwezelijken. Wat hun voornaamste drijfveer is achter deze ‘protest’-stem, is het signaal voor verandering. Mensen hebben de perceptie dat de overheid een groot, log en duur apparaat is, waar aan vriendjespolitiek gedaan wordt, en waarbij politici meestal handelen vanuit opportunistisch standpunt.

Getuige daarvan is het gigantisch aantal politici en ambtenaarij per capita, waarbij er bij alles, overal en iedereen moet bespaard worden, behalve in de overheid zelf. Waarom heeft een stad als New York (met miljoenen inwoners) maar één burgemeester, terwijl wij in onze bescheiden hoofdstad er een veelvoud van nodig hebben? Ja, België is ingewikkeld, het is zo gegroeid, etc etc… Zoals onze waalse vrienden zeggen:

Les excuses sont faites pour s’en servir.

“Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt”

Behalve de policiti zelf, heeft niemand nog een duidelijk overzicht waarom er zoveel verschillende instanties moeten zijn die allemaal over dezelfde zaken hun zegje moeten uitvoeren. Onze overheid is te zwaar en te log geworden, en niemand heeft de politieke moed of mogelijkheid om drastische hervormingen door te voeren, want dat zou betekenen dat men in zijn eigen hand snijdt, alsook die van vrienden en familie, en ondertussen alsnog het risico te lopen door het politieke apparaat verguisd en uitgespuwd te worden, zonder enig effectief resultaat te kunnen bereiken.

“Eerst straffen we u, en dan vinden we een regel uit waarmee u strafvermindering kan krijgen”

Daarnaast gaat men allerhande taksen en andere regelgevingen gaan uitvinden die getuigen van zuiver populisme. Vervolgens gaat men dan subsidies uitvinden waarbij de voorwaarden en criteria dan weer zo ingewikkeld of onduidelijk zijn, dat mensen er niet aan beginnen, of dat ze zwaar moeten betalen of investeren om uit te vinden hoe men er precies gebruik kan van maken. Of men richt terug een andere overheidsinstantie op die je kan uitleggen hoe alles werkt, en ondertussen kan men terug wat postjes vullen…

Politiek wordt nu voornamelijk in de pers gevoerd…

Maatregelen worden blijkbaar genomen met het oog op “zo lang ik maar buiten schot blijf en ik positief in de pers kom”, getuige de belastingsvoordelen in het Waalse gedeelte van het land: “De waalse economie trekt aan”. Zoveel jaar later beginnen deze innovatieve bedrijven merken hoe België werkt, en gaan ze langzaam maar zeker op zoek naar landen waar alles veel minder ingewikkeld en moeilijk is. Als ze hier nog gedeeltes houden, is dat voornamelijk voor fiscale redenen.

De administratieve vereenvoudiging was een stap in de goede richting, maar is slechts een druppel op een hete plaat. (Zo gaat er het verhaal in de ronde - en ik weet niet of dit waar is of niet - dat Dhr. Vincent V.Q eens in een Aziatisch land met veel trots vertelde dat een bedrijf oprichten in Belige nu kon in een paar weken… Hij kreeg een rare blik, want in dat desbetreffende land duurde het niet meer dan een paar uur…)

Mocht de Belgische staat een bedrijf geweest zijn, het zou al meerdere malen failliet gegaan zijn en de politici zouden vervolgd zijn wegens wanbeheer.

Tot slot

In mijn persoonlijke kennissenkring gaan er veel stemmen naar de NVA als foert-stem. Deze kiezers bestaan uit mensen die vroeger voor het Vlaams Belang stemden, alsook - doordat de NVA een iets minder extreem imago heeft dan het Vlaams Belang - mensen die vroeger wel wilden protesteren maar niet via Vlaams Belang.

Partijen die in hun programma de kiezers er proberen op te wijzen dat de mensen van de NVA nooit hun ambities zullen kunnen waarmaken, bereiken net het tegengestelde effect. Policiti die hier aan twijfelen raad ik ten stelligste aan Anti-Fragile van Taleb te lezen.

Mijn persoonlijke mening

Ik ben geen politieker, en betwijfel ook ten zeerste of ik ooit het engelengeduld zou kunnen uitoefenen waarmee men urenlang moet vergaderen, met Jan en alleman rekening houden en niemand op de tenen trappen om uiteindelijk een Pyrrusoverwinning te behalen. Ik wil met deze post ook zeker geen kleur of strekking uitdragen; ik probeer gewoon te beschrijven wat ik in mijn persoonlijke leefwereld al zo veel malen opgemerkt heb.

(En dan zwijgen we nog over het failliet van de Belgische staat door de uitverkoop, de hypothekering van de volgende generaties door de baby-boomers en zo veel andere zaken, maar deze post is zo al lang genoeg!)